اثر نیزین بر تعدادی از باکتریهای بیماریزای تشکیل دهنده بیوفیلم با استفاده از روش میکروتیترپلیت
Authors
abstract
چکیده: زمینه و هدف: بعضی از باکتریهای پاتوژن و فاسد کننده مواد غذایی قادر می باشند به سطوح در تماس با مواد غذایی متصل شده و تشکیل بیوفیلم دهند، از این جهت به عنوان منبع آلودگی محصولات غذایی و انتقال بیماری ها در نظر گرفته می شوند. نیزین، باکتریوسین پپتیدی می باشد که برای کنترل بیولوژیکی بیوفیلم های میکروبی استفاده می گردد. همچنین امروزه نیزین در ادغام با مواد بسته بندی، مواد غذایی را از خطر فساد و ورود عوامل بیماریزا محافظت می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر غلظت های مختلف نیزین بر روی برخی از باکتریهای بیماریزای غذایی بوده است. روش بررسی: در این تحقیق تجربی اثرات غلظت های مختلف نیزین بر باکتریهای تشکیل دهنده بیوفیلم و بیماریزای staphylococcus aureus، listeria monocytogenes و salmonella enteritidis با روش میکروتیترپلیت بررسی شد. میزان کاهش سلول های تشکیل دهنده بیوفیلم با استفاده از دستگاه الیزا ریدر و میزان کشته شدن سلول ها با به کاربردن رنگ ttc (triphenyl tetrazolium chloride) تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس و آزمون مقایسه ای kramer-tukey و به کمک نرم افزار minitab تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد نیزین در غلظتی که مصرف آن مجاز است (iu/ml103´4)، بر بیوفیلم s. enteritidis نسبت به بیوفیلم باکتری های l. monocytogenes و staph. aureus به ترتیب با 87، 57 و 30 درصد موثرتر می باشد (05/0p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه افزایش غلظت بیش از حد مجاز نیزین تاثیری در میزان حذف و کشته شدن باکتری های مورد مطالعه ندارد و در حد مجاز بیشترین تاثیر را بر حذف بیوفیلم باکتری های s. enteritidis دارد.
similar resources
اثر نیزین بر تعدادی از باکتریهای بیماریزای تشکیل‌دهنده بیوفیلم با استفاده از روش میکروتیترپلیت
چکیده: زمینه و هدف: بعضی از باکتریهای پاتوژن و فاسد کننده مواد غذایی قادر می‌باشند به سطوح در تماس با مواد غذایی متصل شده و تشکیل بیوفیلم دهند، از این جهت به عنوان منبع آلودگی محصولات غذایی و انتقال بیماری ها در نظر گرفته می‌شوند. نیزین، باکتریوسین پپتیدی می‌باشد که برای کنترل بیولوژیکی بیوفیلم های میکروبی استفاده می‌گردد. همچنین امروزه نیزین در ادغام با مواد بسته‌بندی، مواد غذایی را از خطر ...
full textبررسی فنوتیپی وژنوتیپی ژن های تشکیل دهنده بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از موارد بالینی و غذایی با روش میکروتیترپلیت و Multiplex PCR
Background and Aim: The most important factor in the formation of Staphylococcus aureus is the ability to form biofilms. This bacterium has the ability to bind and penetrate into tissue cells. Biofilmic infections are usually chronic and reversible and respond to difficult treatment. The purpose of this study was to identify biofilm genes in Staphylococcus aureus isolated from clinical and food...
full textبررسی مولکولی ژن های تشکیل دهنده بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از شیر خام با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه
سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهمترین عوامل مسمومیت غذایی در جهان می باشد. این باکتری پاتوژن توانایی ایجاد بیوفیلم را دارا بوده که می تواند منجر به ایجاد آلودگیهای غذایی گردد. حضور ژن های بیوفیلم در باکتری بسیار حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه شناسایی وجود ژن های چسبنده در باکتری است که نقش بسیار مهمی در ویرولانس و قدرت بیماریزایی آن داشته و حتی از نفوذ آنتی بیوتیک ها در ز...
full textبررسی مراحل تشکیل بیوفیلم در تعدادی از استرین‌های Pseudomonas fluorescens و تأثیر برخی فاکتور‌های تغذیه‌ای بر روی میزان تشکیل بیوفیلم در استرین برتر
در این تحقیق تشکیل بیوفیلم در تعدادی از استرین‌های Pseudomonas fluorescens به صورت غیر‌مستقیم توسط ارزیابی سلول‌های باکتریایی رنگ شده توسط کریستال ویوله بررسی و با هم مقایسه گردید. استرینPseudomonas fluorescens UTPF98 به دلیل توانایی فراوان در تشکیل بیوفیلم ا...
full textشناسایی برخی باکتری های تشکیل دهنده بیوفیلم از خط تولید شیر پاستوریزه
بیوفیلم به مجموع میکروارگانیسم‌های محصور‌شده در پلی‌ساکارید خارج سلولی متصل به سطح جامد، اطلاق می‌گردد. به دلیل مقاومت بالای بیوفیلم به عوامل ضد‌میکروبی، بیوفیلم‌ها به عنوان اصلی‌ترین مشکل صنعت غذا بالاخص در آلودگیهای پس از پاستوریزاسیون به‌شمار می‌آیند. به همین دلیل در این پژوهش، بیوفیلم تشکیل‌شده در خط تولید شیر پاستوریزه، جداسازی شده تا باکتریهای مؤثر در آلودگی پس از پاستوریزاسیون شیر، شن...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکردجلد ۹، شماره ۳، صفحات ۴۵-۵۱
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023